வித்தாரக் கள்ளி ஒன்ன கொத்தாக அள்ளி வந்த ‛ஷிவதா’

shivadaa_

கரட்டு காட்டுக்குள்ள மொளச்ச நெல்ல போல மொரட்டு நெஞ்சுக்குள்ள முட்டி வந்து மொளச்ச!

பொட்டப் புள்ள இவ பாத்துட்டு போனா பொட்டிக்குள்ள அடஞ்சேன்

மருதானி எல போல என் மனச நசுக்குறே

ராட்டின தூரிய போல என்ன அடி ஏண்டி உருள விட்ட

சல்லிப் பய இவன் மனசுல நீ தான் மல்லிச் செடிய வச்சே!

அடிப் போடி ஒன்ன பாத்தா ஒரு கிறுக்கு புடிக்குதே!

கோழிய போல என் உறக்கத்த நீ அட வெரசா முழுங்குறியே!

நெஞ்சுக்குள்ள பூட்ட வரவா தனியே தனியே! அருவா மினுங்கும் விழியே!