வெப்பமான கடல் மேற்பரப்பு: சூறாவளிகள் குறைந்தபட்சம் 26.5°C(80°F)-க்கு மேல் இருந்தால், அது காற்றை சூடாக்கி ஈரப்பதத்துடன் கூடிய நீராவியை உற்பத்தி செய்கிறது.

வெப்பமான கடலில் இருந்து நீர் ஆவியாகி காற்றில் ஏறுகிறது. இந்த ஆவி புயலுக்கு சக்தியை அளிக்கிறது.

வெப்பமான காற்று மேலே செல்வதால் நிலையற்ற தன்மை ஏற்படுகிறது. குளிர்ந்த காற்று கீழே இறங்கி, இந்த செயல்முறை காற்று ஓட்டத்தை தொடங்குகிறது.

பூமி சுழல்வதால் ஏற்படும் கோரியோலிஸ் விசை, காற்றை வட்டமாக சுழலச் செய்கிறது. பூமத்திய ரேகைக்கு அருகில் இது பலவீனமாக இருப்பதால் அங்கு சூறாவளி உருவாவதில்லை.

காற்று மேலே செல்வதால், மேற்பரப்பில் குறைந்த அழுத்தம் உருவாகிறது. இது சுற்றியுள்ள காற்றை உள்நோக்கி ஈர்த்து, புயலின் மையத்தை பலப்படுத்துகிறது.

ஆவி மேலே ஏறி குளிர்ந்தவுடன் மேகங்கள் உருவாகின்றன. இதில் வெப்பம் (மறைந்த வெப்பம்) வெளியிடப்பட்டு புயலை மேலும் வலுவூட்டுகிறது.

கோரியோலிஸ் விளைவால் காற்று புயலின் மையத்தை சுற்றி வட்டமிடும்.

புயல் வலுவடைவதால், மையத்தில் குறைந்த அழுத்தப் பகுதி உருவாகி, அதைச் சுற்றிச் சுவர் போன்ற காற்று (கண் சுவர்) இருக்கும்.

தொடர்ச்சியான நீராவி வழங்கல் மற்றும் குறைந்த காற்று வெட்டு இருந்தால், காற்றின் வேகம் மணிக்கு 119 கிமீ (74 மைல்) தாண்டினால் அது சூறாவளியாக மாறும்.

பூமிக்கு வரும்போது எரிபொருள் (கடல் நீராவி) குறைந்து, உராய்வு அதிகரித்து புயல் பலவீனமடையும். ஆனால், முதலில் கனமழை மற்றும் காற்றை உருவாக்கும்.