Blood Money: இஸ்லாமிய நாடுகளில் பின்பற்றப்படும் ரத்தப் பணம் நடைமுறை, எப்போது பின்பற்றப்படுகிறது என கீழே விவரிக்கப்பட்டுள்ளது.
ரத்தப் பணம் நடைமுறை:
கொலை அல்லது உடல் ரீதியான தீங்கு விளைவிக்கும் வழக்குகளில், குற்றவாளி அல்லது அவரது குடும்பத்தினரால் பாதிக்கப்பட்டவரின் குடும்பத்திற்கு நிதி இழப்பீடு வழங்கப்படுகிறது. இது இஸ்லாமிய சட்டத்தில் "திய்யா" அதாவது ரத்தப் பணம் என்று அழைக்கப்படுகிறது. இந்த நடைமுறை இஸ்லாமிய நீதித்துறையில் ஆழமாக வேரூன்றியுள்ளது மற்றும் குரானிலும் கூட குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. மத அடிப்படைகள் இருந்தபோதிலும், ரத்தப் பணம் நடைமுறை சர்ச்சைகள் நிறைந்ததாக உள்ளது மற்றும் பல முஸ்லிம் நாடுகளில் இந்த நடைமுறை பின்பற்றப்படுவதில்லை. ஏன் என்பதைப் புரிந்து கொள்ள, ரத்தப் பணத்தின் நுணுக்கங்களை ஆராய வேண்டியது அவசியமாகும்.
இஸ்லாமிய சட்டத்தில் ரத்தப் பணம்
இஸ்லாமிய பாரம்பரியத்தில், பழிவாங்கும் உணர்வை நீக்குவதற்கான ஒரு வழியாக ரத்தப் பணம் பார்க்கப்படுகிறது. இதன் பின்னணியில் உள்ள அடிப்படைக் கருத்து, பாதிக்கப்பட்டவரின் குடும்பத்திற்கு பழிவாங்குவதற்குப் பதிலாக சமரசம் மற்றும் மன்னிப்புக்கான பாதையை வழங்குவதாகும். ஒருவர் கொல்லப்பட்டாலோ அல்லது காயமடைந்தாலோ, பாதிக்கப்பட்டவரின் குடும்பத்தினர் முன்னரே தீர்மானிக்கப்பட்ட நிதி இழப்பீட்டை ஏற்கத் தேர்வு செய்யலாம். இதுபோன்ற சந்தர்ப்பங்களில், குடும்பத்தினர் குற்றவாளியை மனமுவந்து மன்னித்தால், அவர்(கள்) கடுமையான தண்டனையிலிருந்து, மரண தண்டனையிலிருந்து கூட தப்பிக்க முடியும். நாட்டின் சட்ட கட்டமைப்பு, ஷரியா கொள்கைகள் அல்லது இரு குடும்பங்களுக்கிடையேயான பேச்சுவார்த்தைகளைப் பொறுத்து இழப்பீட்டுத் தொகை மாறுபடும்.
ரத்தப் பணம் நடைமுறையில் உள்ள நாடுகள்
- சவுதி அரேபியா
- ஏமன்
- ஈரான்
- பாகிஸ்தான்
- பஹ்ரைன்
- ஐக்கிய அரபு அமீரகம்
- குவைத்
- லிபியா
- ஜோர்டான்
- சூடான்
- நைஜீர்யா
- சோமாலியா
- ஆஃப்கானிஸ்தான்
ஆகிய நாடுகள் ரத்தப் பணம் முறையை பின்பற்றுகின்றன. அதேநேரம், சில இஸ்லாமிய நாடுகள் இந்த நடைமுறையை பின்பற்றுவதில்லை.
ரத்தப் பணம் பொருந்தாத இஸ்லாமிய நாடுகள்
- துருக்கி
- இந்தோனேசியா
- வங்கதேசம்
- துனிசியா
ரத்தப் பணத்தை எதிர்ப்பது ஏன்?
பல இஸ்லாமிய நாடுகள் ரத்தப் பணத்தை சட்டப்பூர்வமாக்கினாலும், அதிகரித்து வரும் மனித உரிமை ஆர்வலர்கள் மற்றும் உலகளாவிய அமைப்புகள் அதற்கு எதிராக வாதிடுகின்றன. மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க விமர்சனம் என்னவென்றால், பணக்கார குற்றவாளிகள் தங்கள் செல்வத்தை கடுமையான தண்டனையைத் தவிர்க்க ஒரு கேடயமாகப் பயன்படுத்தலாம், அதே நேரத்தில் ஏழைகளுக்கு இந்த வழி இல்லை, இது நீதித்துறையில் ஏற்றத்தாழ்வுக்கு வழிவகுக்கிறது.
மேலும், பாதிக்கப்படக்கூடிய தரப்பினர் மீது அழுத்தம் கொடுக்கப்படுகிறது. வளங்கள் இல்லாத குடும்பங்களுக்கு ரத்தப் பணத்தை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்படலாம். குற்றம் சாட்டப்பட்டவர் சக்திவாய்ந்தவராக இருந்தால் இந்த ஆபத்து இன்னும் அதிகமாகும். மேலும், இஸ்லாமிய ஆண்களை விட பெண்களுக்கு ரத்தப் பணம் குறைவாக வழங்கப்படுவதாக கூறப்படுகிறது. இது பாகுபாடு மற்றும் பாலின சார்பு பற்றிய கேள்விகளை எழுப்புகிறது.