அந்த கண்ண பார்த்தாக்கா... மாளவிகா மோகன்

புரியாதா பேரன்பே புரியாதா பேரன்பே!

அந்த நேரத்தில் யாருமில்லை தூரத்தில் இவள் மட்டும் வானவில்லை ரசிக்க வந்தாள்!

அன்று கண்கள் பார்த்துக் கொண்டோம்! உயிர் காற்றை மாற்றிக் கொண்டோம்!

ரசனை என்னும் ஒரு புள்ளியில் இரு இதயம் இணையக் கண்டோம்!

நானும் அவளும் இணைகையில் நிலா அன்று பால்மழை பொழிந்தது!

ஒரு ஜீன்ஸ் அணிந்த சின்னக்கிளி ஹலோ சொல்லி கைகொடுக்க தங்கமுகம் கருகிவிட்டாள்!

என்னுடைய நிழலையும் இன்னொருத்தி தொடுவது பிழையென்று கருதிவிட்டாள்!

சின்னதொரு காரணத்தால் சிறகடித்து மறைந்துவிட்டாள்!

மீண்டும் வருவாள் நம்பினேன் அதோ அவள் வரும் வழி தெரியுது